Zaterdag 26 juni

Op deze bijzondere dag recht uit de tent in het meer gesprongen. Dat lijkt wel heel spartaans maar het water is niet al te koud en je hebt even geen last meer van de muggen. Heel geriefelijk dus. Trouwens naar de zwerm vliegen te oordelen die ik gisteren de hele middag achter me aan had kon een wasbeurt ook geen kwaad. Bij de tent de lappen berkenschors die ik gisteren verzameld had aangestoken en in de walm die dat geeft laten de muggen je redelijk met rust.
Net toen ik de koffie had gezet kwam Arvo uit het bos opgedoken. Hij is bejaard, ziet er wat haveloos uit en heeft een plastic tas bij zich met lege bierblikjes en plastic flessen die hij vindt in de bossen en op parkeerplaatsen. De koffie smaakte hem goed en een stuk brood met kaas ging er ook wel in! De foto die ik van ons gemaakt had wilde hij ook wel en hij schreef zijn adres in mijn boekje. (met lettertype parkinson)
Al spraken we niet zo veel, het was een gezellig ontbijt. Voor hij vertrekt steekt hij nog even de filter (!) van zijn sigaret aan. Tegen de muggen, zegt hij.
Dat wil ik wel geloven!

Toen ik wegging bij Püha-järve streek er een vlucht zwanen neer. Een stippellijn in de verte. Hier had ik willen zijn, met jou. Op deze bijzondere dag.

De veertigste dag.

"De pelgrim reist om zich rekenschap te geven van zijn verwachtingen van de toekomst". Dat schreef mijn collega Betsy als opdracht in een aantekenboekje dat ik voor vertrek van haar kreeg.
Tot diepgaande bespiegelingen over de toekomst kom ik onder deze omstandigheden niet zo gemakkelijk; het is nu meer korte termijn denken over praktische zaken, hoe ver het nog is, de data die 'vastliggen', het weerzien in Finland.
Het verleden daarentegen trekt elke dag breed uitgemeten voorbij met een hoop existentiële vragen die je jezelf gaat stellen. Dood gaan, dood zijn, leven voorbij de dood. In hoeverre zijn wij nu gescheiden van elkaar? De schrijnende stilte roept dikwijls gevoelens van boosheid en verdriet op, voor aanvaarding en berusting is weinig plaats. Maar elke ervaring van schoonheid, reinheid of hartelijkheid die je op weg ervaart laat je even glimlachen en je weet: jij zag het ook! Een samenzijn, één met jou, vaker en intenser naarmate de weg verder gaat.
Ik troost me met deze prachtige zin van Rilke: (en een strijker weet dat dit echt kan)

"Doch alles, was uns anrührt, dich und mich,
nimmt uns zusammen wie ein Bogenstrich,
der aus zwei Saiten eine Stimme zieht".
Uit: Neue Gedichte

In de Konsum van Otepää zie je het Europese Estland met 80 soorten shampoo en wat al niet meer.
Ik ben nu in Tartu, de tweede stad van Estland. Ook een hele mooie en gezellige stad. Ooit hebben Robert en Clara Schumann hier een concert gegeven toen ze op doorreis waren naar St Petersburg. Voor een carriere doe je wat.