We komen eraan!

Een camping die vol is. Het kán gebeuren, zoals nu bij een bijzonder evenement: de love parade.
Nu heb ik mijn tentje opgezet aan de rand van de stad, niet ver van de zee. Een plek waar niemand komt (denk ik) want erg toegankelijk met die rotsblokken en wolken muggen is het hier niet. Morgen eerst de stad verkennen. De tent met de spullen laat ik maar hier achter.
Twee gebouwen die snel opvallen bij een eerste bezoek aan Helsinki: de beide kathedralen. De Uspenski-kathedraal, opgetrokken uit rode baksteen met een groenkoperen dak met op de torens prachtige gouden uien, wordt beschouwd als de grootste orthodoxe kerk van Europa (zonder Rusland). Zou kunnen, maar die van Tallinn en Riga waren ook reusachtig!
De iconostase is zeker wel de grootste; met zijn 30 meter beslaat hij de volle breedte van de kerk. De enorme kroonluchter voert je gedachten al naar de donkere winteravonden waarop de lichtjes duizelingwekkend gaan schitteren in al het goud rond de iconen. En in jouw ogen!
De dom is het hart van Helsinki, zo wordt gezegd. Het is inderdaad een indrukwekkend bouwwerk boven op een heuvel, ontworpen door de Duitse architect Engel. Op de een of andere manier verwacht je veel van het interieur als je de buitenkant ziet, maar de ruimte lijkt bij een andere kerk te horen. Van de prachtige middentoren op de kruising van het schip en het transept zie je binnen niets terug. De inrichting is sober. Er is wel een mooi altaarretabel met een schildering van de graflegging van Jezus. De grondelementen van de lutherse dienst zijn het woord en de muziek, vandaar dat de preekstoel en het orgel zeer in het oog springende en rijk versierde objecten zijn. Tegenover de kansel een machtig beeld van Luther die zijn hand op de bijbel houdt alsof hij klaar staat om bij dwalingen van de predikant onmiddellijk in te grijpen.
Onder de kerk een crypte die gebruikt wordt voor allerlei bijeenkomsten en concerten. Er staat een orgel en een vleugel. Nu was er een tentoonstelling van het werk van Kaija Mustakallio met als titel: mijn leven. In totaal werden 144 werken (olieverf, aquarel, litho's en etsen) uit haar lange leven als een lifestory geëxposeerd: jeugdwerk, haar omgeving, haar Finnen, haar natuur.
Een warme persoonlijkheid bleek ze te zijn, want toen ik wat langer bij die ijzige Finse landschappen bleef stilstaan en mijn bewondering liet blijken kreeg ik spontaan een kus!
Op het plein voor de kathedraal was het intussen druk geworden. De deelnemers van de loveparade die zich prachtig maar niet al te extravagant hadden uitgedost, vertrokken naar de binnenstad. Te fotograferen was er genoeg!
Het is enorm druk in de stad. Er wordt veel muziek gemaakt, van Vivaldi tot Sibelius (natuurlijk) en op de terrassen wordt het een en ander weggewerkt. De strandjes en de rotseilandjes aan de Golf liggen vol zonaanbidders. De zomer wordt hier intens gevierd.
Mijn tentje staat er nog. Een mooi plekje is het, machtige rotsblokken bedekt met rendiermos en kleine bladmosjes en daartussen heide, bosbes, hengel en windhalm. Pas wanneer je een adder ziet bedenk je weer dat dit het landschap is waar je hem kunt verwachten.
Ik wacht op Carolien en Michiel. Die 'reserveweek' heb ik niet nodig gehad, maar evengoed had ik het nooit gehaald.
Maandagmorgen vroeg komen ze aan in Vuosaari..



Morgenochtend vertrekken wij, Carolien en Michiel naar Finland! De auto is volgeladen (wijn, wodka, kaas...)! We nemen morgennacht de boot vanaf Rostock naar Helsinki, waar we (na 29 uur varen) maandagochtend aan zullen komen. We kijken er erg naar uit om samen de laatste kilometers van deze bijzondere tocht te volbrengen! Pap, here we come!