Naar Helsinki!

Op de boot naar Helsinki.
Een laatste blik op het mooie Tallinn. Op alle bijzondere artefacten die ik van zo dichtbij en vaak van binnen heb gezien.
Op Rusalka, de bronzen engel die er al meer dan een eeuw staat en die zo´n lichtheid heeft dat je verwacht dat hij aanstonds gaat vliegen. Dat monument heb ik gisteravond nog eens van dichtbij bekeken.
Op de sokkel en de lage colons die er omheen staan wordt waarschijnlijk de naam en de betekenis van dit kunstwerk uitgelegd.
Het staat er alleen in het Russisch op en het enige dat ik kan ontcijferen is dat het te maken heeft met een gebeurtenis die plaatsvond op 7 september 1893. Ik vraag het aan een man op een bankje die de engel al een tijdje zit te bewonderen.
Hij is Rus en verontschuldigt zich dat hij niet elke dag Engels spreekt. Ik ook niet. Maar hij legt heel vriendelijk en duidelijk uit wat er op die datum gebeurde. De Rusalka was een Russisch schip dat toen tijdens een storm zonk in de Baltische Zee.
Niet door oorlogsgeweld deze keer, het was gewoon geen goed schip. En de engel wijst de plek aan op zee waar de ramp zich voltrok, ten n.o. van Tallinn. En op de colons rond het monument staan de namen van alle opvarenden. Deze engel is mijn ultieme kunstwerk, vult hij aan. Hij vertelt dat hij Vladimir heet en fysica doceert aan de universiteit van Tallinn. We hebben het over de Russische literatuur waar hij ook zo van houdt. Maar die nanotechnologie is te moeilijk voor mij. (Mijn scores voor algebra waren meestal slecht, hadden we toen maar een leerlingvolgsysteem) Ach Leo, die mathematics zijn zo simpel voor jou. Als je de boeken van Dostojevski kunt lezen, kun je hogere wiskunde ook begrijpen. Dat waag ik te betwijfelen.
Vladimir wil graag weten hoe het verder met mijn reis gaat en schrijft zijn mailadres op.
Ik kijk in de richting van de voorsteven of er al Fins land in zicht is. Ben nu een beetje ongeduldig denk ik.